Իրանի պաշտպանության նախարար, բրիգադի գեներալ Ազիզ Նասիրզադեն կիրակի օրը նախազգուշացրել է, որ ամերիկացիները չեն կարող սպառնալ Իրանին, քանի որ ամբողջ տարածաշրջանում նրանց բազաները գտնվում են Իրանի նշանառության տակ։ «Մենք թշնամի չենք մեր հարևան երկրներին, նրանք մեր եղբայրներն են, բայց նրանց տարածքում գտնվող ամերիկյան բազաները կդառնան մեր թիրախները», - շեշտել է Նասիրզադեն։               
 

Եթե Գրի­բո­յե­դո­վը ողջ լի­ներ

Եթե Գրի­բո­յե­դո­վը ողջ լի­ներ
19.05.2020 | 01:49
Եվ­րո­պա­կան մեծ ֆուտ­բո­լը վե­րա­դառ­նում է: Ա­ռա­ջին քայ­լը գեր­մա­նա­ցի­ներն ա­րե­ցին, ով­քեր ար­ձա­նագ­րած ցու­ցա­նիշ­նե­րով, դեռ որ ֆուտ­բո­լը թող­նենք մի կողմ, այս պա­հի դրու­թյամբ կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ լա­վա­գույնս պայ­քար մղող­ներն են:
Ե­թե ոչ աշ­խար­հի, գո­նե Եվ­րո­պա­յի մա­կար­դա­կով:
Բնա­կա­նա­բար, հա­մա­վա­րակն ու նրա հետևանք­նե­րը երկ­րում ար­մա­տա­պես հաղ­թա­հար­ված չեն, սա­կայն կազ­մա­կեր­պա­կան այն քայ­լե­րին, որ ձեռ­նարկ­վե­ցին այս­տեղ՝ պլյուս ա­ռող­ջա­պա­հա­կան հա­մա­կար­գի դր­ված­քը, պլյուս գեր­մա­նա­կան կար­գա­պա­հու­թյու­նը, մնում է նա­խան­ձել:
Այս պլյուս­նե­րին ա­վե­լաց­նե­լու մեկ պլյուս էլ կա, ո­րը գա­լիս է վերս­տին հա­վաս­տե­լու, թե որ­քան կարևոր նշա­նա­կու­թյան բան է մարդ­կա­յին գոր­ծը: Խոսքն ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թյամբ վե­րա­բե­րում է նրանց ա­ռող­ջա­պա­հա­կան հա­մա­կար­գի գլ­խին կանգ­նա­ծին, ով, մեզ քաջ հայտ­նի իր վի­զա­վիի պես թեթևամ­տու­թյուն չու­նե­ցավ հայ­տա­րա­րե­լու, թե կո­րո­նա­վի­րու­սը շար­քա­յին հի­վան­դու­թյուն է, գրի­պից դեռ մի բան էլ թույլ, իսկ եր­կու ա­միս անց սկ­սեց բո­լո­րո­վին այլ եր­գեր երգել՝ ընդ­հուպ ա­ռա­ջի­կա հինգ տա­րում այդ ա­ղե­տի հետ ապ­րե­լու դժ­բախ­տու­թյունն ու­նե­նա­լու ա­ռու­մով:
Հար­կավ, ե­թե Գրի­բո­յե­դո­վը ողջ լի­ներ, այս դեպ­քի հա­մար «Խել­քից պա­տու­հաս-2»-ը կերկ­ներ, սա­կայն մեր ցա­վը, ինչ­պես հաս­կա­նում եք, Ա­լեք­սանդր Սեր­գեևի­չի եր­կի երկ­րորդ՝ չգ­րած մա­սը չու­նե­նա­լը չէ, այլ այն, որ ե­թե մեզ նմա­նի ու նման­նե­րի զո­հը լի­նե­լու տա­ռա­պանքն է վի­ճակ­ված, այդ հինգ տա­րին աչ­քիս ըն­դա­մե­նը սկզ­բի հա­մար նա­խա­տես­ված ժամ­կետ է:
Բա գի­տեք թե աշ­խարհն այլ կերպ ե՞ն տնօ­րի­նում ու կա­ռա­վա­րում մտա­գար­նե­րը:
Սա­կայն ե­կեք խե­լա­գար­նե­րին թող­նենք ի­րենց մտասևե­ռում­նե­րի հետ, անց­նենք հա­սա­րա­կու­թյան ա­ռող­ջու­թյան հա­մար ան­շառ բա­նե­րին, ո­րոն­ցից մեկն էլ սպորտն է, ֆուտ­բո­լը:
ՀՍ­ՏԱԿ Ե­ՐԱՇ­ԽԻՔ­ՆԵ­ՐԻ ԲԱ­ՑԱ­ԿԱ­ՅՈՒ­ԹՅՈՒ­ՆԸ ԹԵ­ԼԱԴ­ՐՈՒՄ Է
Բուն­դես­լի­գա­յի վերս­կս­ված ա­ռաջ­նու­թյունն ար­ձա­նագ­րեց ա­ռա­ջին անս­պա­սե­լի ար­դյուն­քը, ո­րը հան­գեց­րեց ա­ռա­ջին ե­ռյա­կը կազ­մած­նե­րի դա­սա­վո­րու­թյան փո­փո­խու­թյան: Ե­թե նախ­կի­նում նման տե­ղա­շար­ժե­րին կա­րե­լի էր պա­կաս կարևո­րու­թյուն տալ, հի­մա ար­դեն այդ­պես չէ, ու պատ­ճառն այդ նույն կո­րո­նա­վի­րուսն է, ին­չը, օ­րի­նակ, ժա­մա­նա­կից շուտ ազ­դա­րա­րեց եվ­րո­պա­կան ֆուտ­բո­լա­յին հինգ գեր­տե­րու­թյուն­նե­րի ա­ռաջ­նու­թյուն­նե­րից մե­կի՝ ֆրան­սիա­կա­նի ա­վար­տը:
Ա­սելս այն է, որ չկա հս­տակ ե­րաշ­խիք, թե աշ­խար­հը հա­մա­կած հա­մա­վա­րա­կը որ պա­հին ինչ ա­նակն­կալ կմա­տու­ցի: Աստ­ված մի ա­րաս­ցե, ե­թե նրա դեմն առ­նել չե­ղավ, պարզ չէ՞, որ հա­մա­տա­րած ստիպ­ված կլի­նեն գնալ կա՛մ ամ­բողջ մր­ցաշր­ջա­նի ար­դյունք­նե­րի չե­ղարկ­ման, կա՛մ կդի­մեն ֆրան­սիա­ցի­նե­րի փոր­ձին (ի մի­ջի այ­լոց, նրանք էլ աչ­քի տակ են ու­նե­ցել հո­լան­դա­ցի­նե­րի օ­րի­նա­կը):
Դառ­նանք փո­փո­խու­թյուն բե­րած հան­դիպ­մա­նը:
Դա ե­ղավ «Լայպ­ցիգ»-«Ֆրայ­բուրգ» մր­ցակ­ցու­թյու­նում, որ­տեղ պար­տու­թյու­նից խու­սա­փող կող­մը տան­տե­րերն էին: Ի մի­ջի այ­լոց, ըն­թեր­ցո­ղին չէր խան­գա­րի ի­մա­նալ, որ հա­վե­լյալ ժա­մա­նա­կում «Ֆրայ­բուր­գը» նաև հաղ­թա­կան գոլն է խփել, սա­կայն, ոչ ա­ռանց մր­ցա­վար­նե­րի մաս­նակ­ցու­թյան, չե­ղարկ­վել է այդ գո­լը: Ինչևէ:
Դի­մա­կա­յու­թյու­նում ար­ձա­նագր­ված 1:1 հա­շի­վը շա­հա­վետ ե­ղավ միան­գա­մից եր­կու թի­մի: Դորտ­մուն­դի «Բո­րու­սիան», որ սե­փա­կան հար­կի տակ ա­վե­լի քան վս­տահ հան­դի­պում ու­նե­ցավ «Շալ­կեի» հետ՝ պար­տադ­րե­լով չորս ան­գամ գն­դա­կը հա­նել դար­պա­սից ու սե­փա­կա­նը պա­հել ա­նա­ռիկ, ար­դեն ե­րեք նի­շով է ա­ռաջ 51-ն ու­նե­ցող լայպ­ցիգ­ցի­նե­րից, իսկ մյուս «Բո­րու­սիան»՝ Մյոն­խենգ­լադ­բա­խի­նը, 52 միա­վո­րով տե­ղա­փոխ­վեց եր­րորդ հո­րի­զո­նա­կան՝ ար­տագ­նա­յում 3:1 հաշ­վով պար­տու­թյան մատ­նե­լով «Այ­նտ­րախ­տին»:
Մնա­ցած­նե­րից երկ­րի գոր­ծող չեմ­պիոն՝ «Բա­վա­րիա­յի» պոկ­վա­ծու­թյունն այն­պի­սին էր, որ ան­գամ պարտ­վե­լու դեպ­քում կմ­նար միանձ­նյա ա­ռա­ջա­տա­րի դե­րում, սա­կայն մյուն­խեն­ցի­նե­րը գնա­ցին այդ կտր­վա­ծու­թյունն ա­վե­լի մե­ծաց­նե­լու ճա­նա­պար­հով, ինչն «ՈՒ­նիոն Բեռ­լի­նի» հա­մար ար­ժե­ցավ ե­րեք միա­վո­րի կո­րուստ սե­փա­կան հար­կի տակ, իսկ բա­վա­րա­ցի­նե­րի ան­վան դի­մաց 55-ի փո­խա­րեն ար­դեն 58 միա­վոր է: «Բա­վա­րիան» հան­դի­պու­մը շա­հել է եր­կու ան­պա­տաս­խան գն­դա­կի ա­ռա­վե­լու­թյամբ։
Սա­կայն բուն­դես­լի­գա­յի հեր­թա­կա­նը ներ­կա­յաց­նե­լիս աչ­քա­թող չա­նենք ինչ­պես ա­ռա­ջին վե­ցյա­կը կազ­մած­նե­րին, այն­պես էլ հետ­նա­պա­հի դիր­քե­րում հայ­տն­ված­նե­րին: Ա­ռա­ջին­նե­րը, պարզ է, պայ­քար են մղում եվ­րա­գա­վաթ­նե­րի մաս­նակ­ցու­թյան ի­րա­վունք նվա­ճե­լու, վեր­ջին­նե­րը՝ բարձ­րա­գույն խմ­բում մնա­լու հա­մար:
Տու­րի ար­դյուն­քով ա­ռա­ջին վե­ցյա­կի մաս կազ­մեց ար­տագ­նա­յում 2:1 հաշ­վով «Աուգս­բուր­գին» պար­տու­թյան մատ­նած «Վոլ­ֆս­բուր­գը», ո­րը, վե­րը հի­շա­տակ­ված չոր­սից զատ, ի­րե­նից ա­ռաջ ու­նի նաև «Բա­յե­րին»: Ինչ վե­րա­բե­րում է ա­ղյու­սա­կը եզ­րա­փա­կո­ղին, գրե­թե ան­հու­սա­լի վի­ճա­կում է «Պա­դեր­բոռ­նը», ո­րը զրո­յա­կան ոչ-ո­քի ար­դյուն­քով հան­դի­պում է ու­նե­ցել իր մյուս բախ­տակ­ցի՝ «Ֆոր­տու­նա­յի» հետ: Այս եր­կու­սի ա­րան­քում հան­գր­վա­նած «Վեր­դե­րը» բաց է թո­ղել տու­րի հան­դի­պու­մը, սա­կայն նա էլ մի ե­րա­նա­վետ վի­ճա­կում չէ: Ա­վե­լին, այդ­պի­սի վի­ճակ թի­մին չի կա­րող խոս­տա­նալ ան­գամ ակ­տի­վում ու­նե­ցած պա­կաս անց­կաց­րած եր­կու խա­ղը, ե­թե ան­գամ դրան­ցում վեց միա­վոր վաս­տա­կի:
Ամ­փո­փենք, սա­կայն մինչև այդ չմո­ռա­նանք նոր ի­րո­ղու­թյուն­նե­րի մա­սին, ո­րոնք, ա­մե­նայն հա­վա­նա­կա­նու­թյամբ, դեռ եր­կար են լի­նե­լու մեր կյան­քի ան­բա­ժան մա­սը:
ՆՈՐ Ի­ՐՈ­ՂՈՒ­ԹՅՈՒՆ­ՆԵՐ
Դա­տարկ տրի­բու­նա­նե­րը հար­կավ ծանր մտած­մունք­նե­րի են մղում, սա­կայն ակն­հայ­տո­րեն պի­տի դրանց վարժ­վել, քան­զի ու­րիշ ճար չկա, իսկ թե հան­դի­սա­տե­սը մար­զա­դաշտ վերջ­նա­կա­նա­պես ե՞րբ կվե­րա­դառ­նա, ստու­գա­պես կկա­րո­ղա­նար ա­սել միայն մեկ մարդ՝ Նոստ­րա­դա­մու­սը, բայց նրա հո­գին, գի­տեք, ա­զատ ճախ­րի սկզ­բուն­քով ար­դեն քա­նի-քա­նի դար է սա­վառ­նում ան­հու­նում, իսկ երկ­նա­յին­նե­րը երկ­րա­յին­նե­րիս չնե­րե­լու, չհան­դուր­ժե­լու շատ ու շատ պատ­ճառ­ներ ու­նեն, ու դա ա­ռա­ջին հեր­թին մեր ա­կունք­նե­րից հե­ռա­նա­լու, ինք­ներս մեզ­նից օ­տար­վե­լու պատ­ճա­ռով, ին­չի ուղ­ղա­կի հետևանքն է կո­րո­նա­վի­րուս կոչ­ված այս դի­վա­յին պա­տի­ժը:
Բայց, մեր մեջ ա­սած, մենք այն­քան էլ մենք չէինք լի­նի, ե­թե ժա­մա­նակ­նե­րի պար­տադ­րան­քին ամ­բող­ջո­վին հան­ձն­վա­ծի կեց­վածք որ­դեգ­րած լի­նեինք: Օ­րի­նակ՝ Մյոն­խենգ­լադ­բա­խում մտա­ծել են ու մար­զա­դաշ­տը հան­դի­սա­տե­սով լց­նե­լու ձև են գտել: Ճիշտ է, այդ հան­դի­սա­տեսն ա­վե­լի շուտ բու­տա­ֆո­րիկ է լի­նե­լու, քա­նի որ ի­րե­նից ներ­կա­յաց­նե­լու է ստ­վա­րաթղ­թից պատ­րաստ­ված մարդ­կա­յին ֆի­գուր­ներ, բայց դե չե­ղա­ծից հո՞ լավ է: Այս ա­նակն­կա­լը լի­նե­լու է հա­ջորդ տու­րում, ո­րով­հետև թի­մը հա­ջորդ տու­րում է սե­փա­կան մար­զա­դաշ­տում հան­դես գա­լու: Հա­մե­նայն դեպս, աչք­նե­րիս ա­ռաջ կոտր­վե­լու է գեր­մա­նա­կան պրագ­մա­տիզ­մի մա­սին ար­մա­տա­ցած ևս մեկ պատ­կե­րա­ցում:
Իսկ ընդ­հան­րա­պես ան­սո­վոր բա­նե­րը շատ են:
Օ­րի­նակ՝ ին­չով ան­սո­վոր լի­նե­լու հա­վակ­նու­թյուն չու­նի այն, որ ֆուտ­բո­լիս­տը գոլ է խփում ու բախ­վում նշել չկա­րո­ղա­նա­լու ա­նո­րո­շու­թյա­նը: Ի դեպ դրա ա­ռա­ջին զո­հը դար­ձավ Դորտ­մուն­դի «Բո­րու­սիան» ներ­կա­յաց­նող Էր­լինգ Հո­լան­դը, ո­րը վե­րա­մեկ­նար­կած ա­ռաջ­նու­թյան ա­ռա­ջին գո­լի հե­ղի­նակն է:
Սա­կայն Հո­լան­դին բա­ժին հա­սած ա­նո­րո­շու­թյու­նը մնա­ցած­նե­րի հա­մար էլ ի­ներ­ցիա­յով շա­րու­նակ­վեց: Խոս­տո­վա­նենք, որ խփած գո­լի ու­րա­խու­թյու­նը սո­ցիա­լա­կան տա­րա­ծու­թյան պահ­պան­մամբ կի­սե­լը ֆուտ­բո­լում նոր բան է, իսկ ա­ռա­վել մեր­ձե­ցումն էլ ի­րար ար­մուն­կով հպ­վելն էր, ին­չը նույն­պես նոր երևույթ է:
Նո­րույթ­նե­րից էր և պա­հես­տա­յին­նե­րի նս­տա­րա­նին մար­զիկ­նե­րի ի­րա­րից ո­րո­շա­կի հե­ռա­վո­րու­թյան վրա նս­տե­լը, իսկ բո­լոր փո­խա­րին­ված­նե­րը միան­գա­մից դի­մա­կա­վոր­վում էին: Բնա­կա­նա­բար՝ բժշ­կա­կան դի­մակ­նե­րով, ոչ թե մեր ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րար Ար­սեն Թո­րո­սյա­նի ա­սած դի­մակ­նե­րով, որ­տեղ վեր­ջին­նե­րիս բժշ­կա­կան լի­նե­լու մա­սին են­թադ­րելն իս­կա­պես պի­տի են­թադ­րել, քան­զի ո­լոր­տի այս կազ­մա­կերպ­չի ձեռ­նարկ­նե­րի մեջ բժշ­կա­կան գոր­ծոնն ա­մե­նա­հե­տին պլա­նում է, թե չէ, հա­մա­վա­րա­կի կտր­ված­քով, շատ հե­ռու չգ­նանք, հարևան Վրաս­տա­նի հա­մե­մա­տու­թյամբ ին­չու՞ պի­տի մեզ մոտ այս­քան խայ­տա­ռակ ցու­ցա­նիշ­ներ լի­նեին:
Նո­րույթ­նե­րի շար­քից էր և փո­խա­րին­վող ֆուտ­բո­լիստ­նե­րի թվի փո­փո­խու­թյու­նը՝ 3+2 բա­ղադ­րի­չով, որ­տեղ եր­կու փո­փո­խու­թյու­նը են­թադ­րում է եր­կու խա­ղա­կե­սե­րի միջև ժամ­կե­տում ա­նե­լի­քի պար­տադ­րան­քը, ու ո­րին մար­զիչ­նե­րը ոնց որ թե դժ­վա­րու­թյամբ են դեռևս հար­մար­վում: Բո­լոր դեպ­քե­րում նկա­տենք, որ որ­քան էլ նրանք ո­րո­շա­կի շփո­թի մեջ են, այ­դու­հան­դերձ, փո­խա­րի­նում­նե­րը նկա­տե­լիո­րեն շա­տա­ցել են: Շատ մար­զիչ­ներ կա­տա­րել են չոր­սա­կան փո­խա­րի­նում, ին­չը թոփ ա­ռաջ­նու­թյուն­նե­րի է­լի­տա­յին դի­վի­զիոն­նե­րի հա­մար իս­կա­պես նո­րույթ է:
ՏԱ­ՐԱ­ԾՈՒ­ԹՅՈՒՆ ՈՒ ԿԱՐ­ԳԱ­ՊԱ­ՀՈՒ­ԹՅՈՒՆ
Հա­մա­վա­րա­կով պայ­մա­նա­վոր­ված՝ սո­ցիա­լա­կան տա­րա­ծու­թյան պահ­պա­նու­մը ֆուտ­բո­լում մտց­ված է գրե­թե ա­մե­նու­րեք: Թի­մե­րը խա­ղա­դաշտ են դուրս գա­լիս ի­րա­րից ան­ջատ, իսկ ա­մե­նա­վեր­ջում, հա­մա­րյա հար­սա­նե­կան գե­նե­րա­լի պես, հայ­տն­վում են մր­ցա­վար­նե­րը:
Սյուր­ռեա­լիս­տա­կան հան­դեր­ձա­վո­րում ու­նեն մար­զիչ­նե­րի հետ­խա­ղյա հար­ցազ­րույց­նե­րը՝ եր­կար շտա­տիվ­նե­րի վրա հագց­ված հա­կա­նեխ­ված միկ­րո­ֆոն­ներ՝ առն­վազն եր­կու մետր հե­ռա­վո­րու­թյան պահ­պան­մամբ: Ինչ վե­րա­բե­րում է ֆուտ­բո­լիստ­նե­րին, նրանք ար­դեն հա­տուկ հատ­կաց­ված գո­տում էլ չեն զրու­ցում լրագ­րող­նե­րի հետ՝ օն­լայն մեկ­նա­բա­նու­թյուն­ներ տա­լով միայն առ­ժա­մա­նակ անց:
Թերևս մի դի­տար­կում էլ ա­նենք ու վերջ։
Չնա­յած ֆուտ­բո­լից մե­կու­սաց­ված լի­նե­լու տևա­կան ժա­մա­նա­կին, գեր­մա­նա­ցի ֆուտ­բո­լա­սե­րը ի­րեն կար­գա­պահ ու պա­տաս­խա­նա­տու պա­հեց: Սի­րած թի­մին կամ ֆուտ­բո­լիս­տին եր­կր­պա­գե­լու հա­մար ոչ մե­կը չէր գնա­ցել մար­զա­դաշտ, թե­պետ ե­թե գնար էլ, բա­նի չէր հաս­նե­լու, քան­զի մար­զա­դաշ­տե­րը շր­ջա­պատ­ված են ե­ղել ոս­տի­կա­նա­կան սեղմ շար­քե­րով ու այդ ոս­տի­կան­նե­րի ան­բա­ժան մաս կազ­մող գամ­փռ­նե­րով: Ով­քեր դեռ այդ նկար­նե­րը չեն տե­սել, ա­ռանձ­նա­պես կա­րող են այն­քան էլ վատ չզ­գալ: Մո­տա­վո­րա­պես նույնն պատ­կերն է ե­ղել, ինչ հան­դի­սա­տե­սը տե­սել է պա­տե­րազ­մա­կան թե­մա­նե­րով կի­նոն­կար­նե­րում:
Բնա­կա­նա­բար` պա­կաս ա­հա­սար­սուռ տես­քով:
ԱՄԵՆԱԳԼԽԱՎՈՐԸ
Ֆուտ­բո՜լն է վե­րա­դար­ձել, ֆուտ­բո­լը ու դա ի դեմս բուն­դես­լի­գա­յի խա­ղե­րի վերս­կս­ման, ո­րը, ան­կախ ա­մեն ին­չից, ան­ցած հան­գս­տյան օ­րե­րը հի­րա­վի պատ­մա­կան դարձ­րեց Եվ­րո­պա­յում:
Դե ինչ, սկիզ­բը դր­ված է, տես­նենք շա­րու­նա­կու­թյունն ինչ կլի­նի:
Սա­կայն շա­րու­նա­կու­թյան սպաս­ման մեջ վերս­տին հա­վաստ­վեց մի պարզ ճշ­մար­տու­թյուն, որ ցան­կա­ցած մր­ցակ­ցու­թյուն լիար­ժեք է հան­դի­սա­տե­սի առ­կա­յու­թյան դեպ­քում: Ցա­վոք, աշ­խար­հում այ­սօր վի­ճակն այն­պի­սին է, որ ստիպ­ված ենք գո­հա­նալ ան­գամ դա­տարկ տրի­բու­նա­նե­րով անց­կաց­վող դի­մա­կա­յու­թյուն­նե­րով, բայց հու­սանք, որ նման վի­ճա­կը եր­կար չի տևի: Հենց այս տո­նայ­նու­թյան մեջ էլ դնենք մեր նյու­թի վեր­ջա­կե­տը:
Մար­տին ՀՈՒ­ՐԻ­ԽԱ­ՆՅԱՆ
Դիտվել է՝ 9354

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ